"தீராத் தனிமை...!!"

நொடிக்கொரு நிலை மாறும் வாழ்க்கை
வெடிக்கும் உணர்ச்சி வெறுமை தாளாமல்
தனித்தே வாடும் என்னுயிர் எரிக்கும்
வெப்பத்தில் வெந்து தணியும் உடல்.

மிரட்டும் இருட்டில் மின்மினியாய் விண்மீன்
எத்தனை இரவுகள் எண்ணியும் தீரவில்லை.
தனித்த நிசப்தம்....! தண்ணீர்ப் பானை...!!
தணிந்த பாடில்லை என் தாகம்.

கைநரம்பு புடைக்கும்.., இனம் புரியா
இதயப் படபடப்பு.., இங்கும் அங்கும்
நடை பழகும் இரவின் தனிமை
இதழ் கிழிக்கும் கூரியப் பற்கள்.

உள்ளே நடக்கும் உணர்ச்சிப் பிரளயம்
என்னை கொல்லும் வேதனை புரியா
ஊரும் உறவும் கொள்ளும் உறக்கம்
யாரறிவார் என் புலராப் பொழுதுகள்?.

மெலிந்தேன்.. எலும்பே தோல் திண்ணுமளவு...!
நலிந்தேன்.. திசுக்கள் யாவும் தீர்ந்துப் போக..!!
குழைந்தேன்... நுரையீரல் சுவாசம் சுருங்க..!!
கரைந்தேன் கண்ணீர் வற்றிய கண்களில்...!!!

உணர மறுத்த உறவு..! எனை
முயங்க மறுத்த  நீ..!! உனை
மறக்க மறுத்த என் மனம்..!
யாவும் வெறுக்க முடியா நான்..!!

நரகத் தனிமையில் நான் மட்டும்
நாயாய் அலைகிறேன்....! நகரம் உறங்க..!!
வீடும் அலுவலகமும் பற்றி எரிக்கும்
விரக தாபம் சுற்றித் திரியும் நான்.

என்றோ உன்னைக் காதலித்த காரணம்
இன்னும் இன்னும் இறுக்கமாய்...எனக்குள்
என்றைக்கும்  தீராத... தாகம்..! உன்னோடு.
எங்கோ.. எதற்கோ... இன்னும் அலைகிறேன்.

( இந்த எழுத்து என் இனிய நண்பன் சிவாஜி சங்கர் என்கிற சிவாவுக்காக.)
********************************************************************************