"கரையில் நீ...!"

உன் நினைவென்னும்...
இன்ப வெள்ளத்தில்....
இழுத்துச் செல்லப் படுகிறேன்.
இன்னும் நிற்கிறாய் கரையில் நீ...!

ஆங்காங்கே.....
காதல் சுழல்களில்....
மூழ்கி திக்குமுக்காடுகிறேன்.
மூச்சடைக்கிறேன்.
கைக் கொடுத்து
கரையேற்ற வேண்டியவள்
இன்னும் நிற்கிறாய் கரையில் நீ...!

காதல் ஒரு சூதாட்டமா...?
மேலும் கீழும், உள்ளும் வெளியும்
எத்தனிக்க முடியாமல்....
எனை இழுத்தடிக்கிறது.
இங்கே மூழ்கி எங்கோ எழுகிறேன்.
இன்னும் கரையில் நிற்கிறாய் நீ...!

தளும்பும் நுரையில்
உன் நினைவுகள்...!
என் சிந்தனைச் சிமிழ்
உடைக்கும் உன் காதல்...!
மணற்பரப்பில் ஊன்றும் கால்களில்
தட்டுப்படும் உன் மிருதுவான தேகம்...!!
மயக்கத்தில் மிதக்கிறேனா....?
மயங்கித்தான் மிதக்கிறேனா...?

என்னவளே...!
எதுவும் புரியாமல்...
அன்பெனும் அலைகளுக்கு நடுவே
அலைமோதுகிறேன்...!!
இன்னும் கரையில் நிற்கிறாய் நீ...!

காலவெள்ளத்தில் எனை தள்ளியக் காதல்
கரையிலேயே உன்னை வைத்திருப்பதன்
காரணம்....
என் இறப்புக்குப் பின்...
வற்றிப் போகும் இந்த நதியில்
கண்ணீர்ப் பெருக்கவா....!?