ஆதலால்...கண்மணியே...!

சோலைக்குள் தேனைத் தேடும்
வண்டுகளின் ரீங்காரத்தில்
களையும் என் மௌனம்....

கேசம் கலைந்தோடும்
தென்றலின் நறுமணத்தில்
சுவாசம் உயிர்பெறுகிறது...

புதையும் மணலில்
அழுந்தும் எண்ணங்களில்
பிறக்கும் கவிதை...

மணக்கும் பூக்களின்
"மகரந்த விருந்தில்"
மனம் பசியாறும்....

பசுமை பரப்பும்
புற்களில் கால் பதிக்க
தயங்கும் நெஞ்சம்...

இளமை ததும்பும்
உணர்வுகளை வருடும்
இளங்காலைப் பொழுது....

யாவும் இருக்கிறது....
கவிதைக்கான காரணங்களாய்....!
உன்னைத் தவிர...!!

ஆதலால்.....
கண்மணியே....!!
இன்றும் இந்த கவிதை....
எழுதப் படாத காவியமாய்...!