ஓ.... என் சீவநதியே...!

ஓ....
என் சீவநதியே...!
இதயப் பாலையில்
உயிர்ச்சுனையாய் நீ...!
நிற்காமல் ஓடிக்கொண்டிரு...

சோகம் சுட்டெரிக்கும்
என் பால் மேனியில்...
உன் தெளித்துளிகள்
தீர்த்தமாகட்டும்...!

சுழன்றடிக்கும் உணர்வுச்
சூறாவளிகளில்...!,- என்
கனவுகள் களவாடப்படுகின்றன.
ஆதியந்தம் என்னோடு
பந்தமாய் இரு.

சுடும் மணலும்
சுத்த வெளியும் தவிர
என்னிடம் எதுவுமில்லை.
உன் கரையோரம்
காத்திருக்கும் "எனதுயிர்"..!
கவனித்து செல்...!!

புதைந்து கிடக்கும்
மணல்வெளியில்...
புதைத்து வைத்திருக்கிறேன்
"இரகசியமாய்" உன்னை.
நீ என் "உயிரின் தேடல்"...!

வாடையிலும், கோடையிலும்
வளர்ந்து கொண்டே இரு.
பருவங்கள் சொல்லி
பயமுறுத்தாதே...!,-நான்
'பாடையில்' போகும் வரை...

சுழித்தோடும் உன்
நெளிவுகளில்தான்...
என் சொர்க்கம்...!
வளைவுகளில் என்
வாழ்வு சமைப்பவள் நீ..!!

உன் வருகைக்காய்
காத்திருக்கும் "என் காதல்"
இதயப் பாலையின் 
ஒரு மூலையில்...!
சருகுகளின் சப்தத்தில்
செவி சாய்க்க மறவாதே...!!

என்னில் காயும்
பால் நிலாவை
பரிசளிக்கிறேன்.
"பரிசுத்தமே"...!
புன்னகை சிந்து.

கதிரொளியில்...
காய்ந்து விடாமல்
மேகக்குடைப் பிடிக்கிறேன்..!
"பவித்திரமே"...!
மகிழ்ச்சி நுரைப் பொங்கு..!!

புனலாடை மேல்
மணலாடைப் போர்த்துகிறேன்...!
தனலாடைத் தவிர்க்க..!
மனவாடை மறக்காதே..
மரிக்கும் வரை.!...

நெகிழ்ச்சிக்கொள்ளும் தருணங்களில்
நீந்துகிறேன் நினைவலைகளில்....!
பூத்திருப்பாய் "என் புன்னகையே"...!!
"காத்திருப்பாய்"... என் காலம்..!!!

எப்போதும் என்னோடிரு...
ஓ...
என் சீவநதியே...!
நீ...!!
"என்னுயிர்".