"மனத் தாண்டவம்.."

எறிந்தக் கல்லில் தெறிக்கும் நீராய்
எகிறிக் குதிக்கும் மனம் குளத்து
மீனாய் குதூகலிக்க காத்திருக்கும் கொக்கென
கரைமீது காத்திருக்கும் விதியின் விழிகள்


வாழும் கலை யாவும் வகையாய்
வகுத்துணர்ந்த வன்மை சோதியுள் இருளாய்
கூவும் குயில் மறைத்துப் பாடும்
தோகை மயில் காட்டும் நளினம்

ஓடும் நதி மேவும் அலை
தாவும் முகில் போகும் திசை
பார்க்கும் தாகம் தணிய தாவும்
யாவும் ஒரு மாயா மயக்கம்


கனவும் காணும் நினைவும் மனதின்
உணர்வும் மலரும் மலரில் உறையும்
ஒருதுளிப் பளிங்கென ஒட்டியும் ஒட்டாமல்
ஓரமாய் ஒதுங்கும் அழகில் மயங்கும்


வாழ்வில் வரும் வசந்தம் சுகந்தம்
வருந்தும் மனம் திருந்தும் தினம்
அனலாடும் புனலென விதியோடு விளையாட்டு
அதுகாறும் காத்த மௌனம் கலையும்

ஆனந்தத் தாண்டவம் ஆடும் மனம்
மத்தளமாய் கொட்டி கொட்டி கொட்டமடிக்க
விட்டத்து பூனையாய் விதி சிரிக்கிறது
விளங்காத மதியும் வீணே சிரிக்கிறது.


புரிந்தவன் புலவன் புலம்புவான் புலையன்
பிரிந்தவை கூடும் பிணைப்பில் இன்பம்
பிணையும் அரவத்து ஆர்ப்பரிப்பில் நுகரும்
உணர்ச்சிக்கு புணர்ச்சி ஒரு வழியாம்.